Leids getwijnd
Onderstaand een voorbeeldtekst uit deze uitgave:
PLEIN DER EEUWIGE LEEGTE (JM)
Op het plein der eeuwige leegte
echoot stiekem verwaaide muziek
pist een hond tegen een kale boom
waait knisperend afval over de klinkers.
De maan geeft er geen licht
de zon trek er zijn gordijnen dicht
Vergeten in een duistere hoek
brengt geen mens een bezoek
aan het plein der eeuwige leegte.
Geen hopsasa of tralala
geen salsa en geen tango
geen polonaise, geen hoempapa
geen wals, geen rock & roll.
Op het plein de eeuwige leegte
is het koud, hoor je de wind nooit zingen
een dichter vindt er zijn verdriet
een zwerver zijn armoede
een clown een droef gezicht
over het plein der eeuwige leegte
schrijft niemand een gedicht.
PLATZ DER EWIGEN LEERE
Auf dem Platz der ewigen Leere
echot heimlich verwehte Musik,
pisst ein Hund an einen kahlen Baum,
weht raschelnder Müll über Steine.
Der Mond hält Abendruh’,
die Sonne zieht den Vorhang zu.
Vergessen im finsterem Eck
besucht kein Mensch den Fleck,
diesen Platz der ewigen Leere.
Kein Hopsa oder Trallala,
kein Salsa und kein Tango,
keine Polonaise, kein Bumsala,
kein Walzer, kein Rock and Roll.
Auf dem Platz der ewigen Leere
ist es kalt, hört man den Wind nie singen,
ein Dichter findet da seinen Gram,
ein Streuner seine Armut,
ein Clown ein trübes Gesicht,
über den Platz der ewigen Leere
schreibt keiner ein Gedicht.
